Find in Library

مقدمه: کوتاهی عضله همسترینگ می‌تواند باعث اختلالات وضعیتی و الگوی راه رفتن غیر طبیعی گردد. در سال‌های اخیر، مداخلات درمانی متفاوتی جهت برطرف نمودن کوتاهی عضله همسترینگ مطرح شده‌اند. به همین دلیل، این مطالعه با هدف مقایسه دو نوع روش درمانی امواج ماوراء صوت و تکنیک کشش تسهیل حس عمقی (Hold– Relax) انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. تعداد 36 آزمودنی به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه شاهد، درمان با امواج ماورای صوت و درمان با تکنیک کششیHold– Relax  تقسیم شدند. دو گروه آخر برنامه‌های درمانی مربوط به خود را به مدت 8 هفته دنبال نمودند و جهت اندازه‌گیری دامنه حرکتی مفاصل هیپ و زانو از گونیامتر استاندارد استفاده گردید. جهت تحلیل داده‌های حاصل از این تحقیق از تحلیل واریانس یک سویه در بسته نرم‌افزاری 19SPSS و با سطح معنی‌داری (05/0 > P) استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه نشان داد که هر دو روش درمانی به طور معنی‌داری باعث افزایش دامنه حرکتی فلکشن هیپ و اکستنشن زانو می‌شوند (001/0 > P). با این حال گروه تحت درمان با تکنیک (Hold– Relax یا HR) در مقایسه با گروه تحت درمان با ماوراء صوت (Ultrasound یا US) به طور معنی‌داری با افزایش بیشتری در دامنه حرکتی فلکشن هیپ و اکستنشن زانو رو به رو شدند (001/0 > P). نتیجه گیری: به منظور افزایش انعطاف پذیری عضله همسترینگ، تکنیک تسهیلی HR اثربخشی بیشتری دارد. با این حال مطالعات بیشتری جهت بررسی اثر درمان ترکیبی US و تکنیک HR و سایر تکنیک‌های تسهیلی حس عمقی نیاز است. کلید واژه‌ها: کوتاهی همسترینگ، انعطاف‌پذیری، دامنه حرکتی، امواج ماورای صوت، تسهیل حس عمقی