Find in Library

W ogrodach, a także na terenie plantacji produkcyjnych w Polsce występuje szereg odmian orzecha włoskiego (Juglans regia L.). W trakcie sezonu wegetacyjnego drzewa te wydzielają do środowiska semiozwiązki o charakterze lotnych i nielotnych wtórnych metabolitów. Przeważają wśród nich związki fenolowe, flawonoidy, naftochinony i terpenoidy. W literaturze przedmiotu istnieją tylko szczątkowe dane dotyczące roli tych metabolitów w interakcjach środowiskowych. Dlatego celem niniejszej pracy było zbadanie, czy na mikroorganizmy glebowe wpływa środowisko glebowe orzecha włoskiego. Badania izolacji mikroorganizmów glebowych przeprowadzono na selektywnych podłożach mikrobiologicznych: agarze Czapek-Doxa (BTL), agarze Sabourauda z chloramfenikolem i agarze odżywczym. Wykazano, że wtórne metabolity orzecha włoskiego przedostające się do gleby w znacznym stopniu mogą wpływać na ilość mikroorganizmów występujących w glebie, ponieważ utrzymują liczbę bakterii na stałym poziomie oraz sukcesywnie zmniejszają liczbę grzybów.