Find in Library

مقدمه: سرطان کولون در مقایسه با سایر بدخیمی‌ها، شیوع بالایی دارد و از طرفی، این بیماري داراي علایم بسیار شدید و پیش‌آگهی ضعیفی است. از این رو، هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، بررسی زمان بقا و عود بیماران مبتلا به سرطان کولون در طی 10 سال بود. روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، بر روی 100 بیمار انجام گرفت. براي جمع‌آوري اطلاعات مربوط به هر يك از بيماران، از پرونده‌هاي بيمارستاني آن‌ها استفاده شد. در صورت وجود نقص در پرونده و يا عدم اطلاع از وضعيت فعلي بيمار، از طريق آدرس و يا شماره‌ی تلفن با بيماران تماس گرفته شد و نواقص موجود در پرونده برطرف گرديد. جهت تعيين میزان بقا، از روش Kaplan-Meier و براي مقايسه‌ی ميزان بقا، از روش Log rank استفاده شد. یافته‌ها: از میان شرکت کنندگان، 64 نفر (64 درصد) مرد و 36 نفر (36 درصد) زن بودند. همچنین، بقای یک ساله برابر 89 درصد و بقای 5 ساله برابر 47 درصد بود. تعداد 54 درصد از مراجعین در قید حیات بودند و میانگین و میانه‌ی زمان بقای بیماران به ترتیب 78/57 و 00/62 ماه (81/4 و 17/5 سال) بود. همچنین، مشخص شد که دریافت شیمی‌درمانی بعد از عمل و عود موضعی، بر روی بقای بیماران تأثیر معنی‌داری دارد (050/0 > P). در عود موضعی، تنها 22 درصد از مراجعین دچار عود شده بودند و جنسیت، مرحله‌ی (Stage) بیماری، متاستاز کبدی، وضعیت فعلی بیمار و درگیری گره‌ی لنفاوی بر روی زمان عود بیماری افراد مبتلا به سرطان کولون مؤثر بود (050/0 > P). نتیجه‌گیری: مرحله‌ی بیماری، شیمی‌درمانی بعد از عمل، عود موضعی و درگیری گره‌ی لنفاوی در میزان بقای بیماران مؤثر است و سبب تغییر میزان بقای بیماران می‌شود. از این رو، با تشخیص زود هنگام بیماران و ترکیب چندین روش درمانی، می‌توان میزان بقای بیماران را افزایش داد.