Find in Library

مقدمه: کفش‌های غلتکی به طور وسیعی در سراسر دنیا به منظور اهداف درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. ایده‌ی اصلی طراحی این کفش‌ها، افزایش فعالیت عضلات پا و بهبود تعادل می‌باشد. مطالعات بسیاری در مورد تأثیر این کفش‌ها بر تعادل انجام گرفته است، اما نتایج حاصل، با یکدیگر در تناقضند و اطلاعات دقیقی را از تأثیر این کفش‌ها بر تعادل در اختیار نمی‌گذارد. علاوه بر آن، در این تحقیقات بازه‌ی زمانی کوتاهی ارزیابی شده است که برای نتیجه‌گیری در مورد تعادل افراد، کافی نمی‌باشد. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر کفش غلتکی بر تعادل ایستا در طی ایستادن طولانی مدت می‌باشد. روش‌ها: در این مطالعه، 30 فرد سالم با دامنه‌ی سنی 30-20 سال شرکت نمودند و تعادل ایستایی این افراد، در چهار وضعیت پا برهنه و چشم باز، پا برهنه و چشم بسته، کفش غلتکی و چشم باز و نیز کفش غلتکی و چشم بسته مورد بررسی قرار گرفت. برای اندازه‌گیری تعادل از یک صفحه‌ی نیروی کیسلر، استفاده شد و افراد در حالت راحتی و سکون به مدت 5 دقیقه بر روی صفحه ایستادند. سپس، هر آزمون 5 دقیقه‌ای به 15 فریم 20 ثانیه‌ای تبدیل شد و پس از حذف فریم اول، متغیرهای مورد نظر در 14 فریم بعدی به دست آمد. متغیرهای مورد بررسی شامل دامنه‌ی تغییرات مرکز فشار (COP یا Center of pressure) و سرعت آن در راستای قدامی- خلفی و داخلی- خارجی و طول کلی مسیر مرکز فشار بود. یافته‌ها: کفش غلتکی سبب ایجاد افزایش معنی‌داری در دامنه و سرعت مرکز فشار در راستای قدامی- خلفی در تمام فریم‌ها می‌شود (001/0 > P)؛ اما در راستای داخلی- خارجی، در برخی از فریم‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. طول کلی مسیر مرکز فشار نیز با استفاده از کفش غلتکی، به طور معنی‌داری در تمام فریم‌ها از وضعیت پا برهنه بیشتر بود (002/0 = P). در مورد اثر بینایی بر تعادل، به طور کلی اثر معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: طی ایستادن طولانی مدت در این گروه از افراد، استفاده از کفش غلتکی سبب ایجاد بی‌ثباتی قابل توجهی، به ویژه در راستای قدامی- خلفی می‌شود و ممکن است خطر زمین خوردن فرد را افزایش دهد. لازم است اثر بی‌ثباتی این کفش‌ها در تجویز آن در افراد مبتلا به اختلال تعادل، مورد توجه قرار گیرد.