Find in Library

Amaç:Multiple myelom heterojen bir hastalık olup, en etkin tedavinin planlanlanabilmesi için kromozomal aberasyonların prognostic ve prediktif değerlerinin anlaşılması önemlidir. Bu çalışmada kurumumuzda tanı almış hastaların kromozomal aberasyonlarının sıklığını ve tedavi seçenekleri ile arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem:Ocak 2010 ve Aralık 2015 tarihleri arasında kurumumuzda tanı almış multiple myelomlu hastalarda, interfaz-floresan in situ hibridizasyon yöntemi ile del(17p13), del(13q14), t(11;14), and t(4;14) kromozomal aberasyonlarının sıklığını araştırdık. Bu sonuçların, konvansiyonel kemoterapi alan hastalar ile bortezomib tabanlı kemoterapi alan hastalardaki yanıtlarını karşılaştırdık. Bulgular:Seksen hastada (%72.7) en az bir adet kromozomal aberasyon saptandı. En sık saptanan aberasyon del(17p13) (%48.2) idi. Bunu sırasıyla del(13q14) (%40.9), t(11;14) (%16.4), ve t(4;14) (%11.8) takip etmekteydi. Klinik bulgularına ulaşılabilen 67 hastalık grupta, Bortezomib tabanlı kemoterapi alan 36 hastanın tedaviye yanıt oranı (%55.6) konvansiyonel kemoterapi alan gruba oranla (%48.4) daha yüksek idi. Kromozomal aberasyonlar ile karşılaştırıldığında; del (17p13) saptanan hastaların Bortezomib tabanlı kemoterapiye yanıtları (%63.2), konvansiyonel kemoterapi alanlardan (%50) daha yüksek saptandı. Benzer şonuç; del (13q14) saptanan  hastalarda da gözlendi (Bortezomib alanlarda %61.5, konvansiyonel kemoterapi alanlarda %50). Sonuç: Bortezomib içeren tedaviler özellikle del (17p13) ve del (13q14) aberayonu saptanan hastalarda daha iyi sonuç vermektedir.