Find in Library

Giriş: Pulse oksimetre acil servislerde kullanılan, kalibrasyon gerektirmeyen, invazifişlem sayısını azaltan standart bir araçtır. Amaç: Acil serviste çalışan hemşirelerin, hasta izleminde kullandıkları pulse oksimetre ile ilgili bilgi düzeyine eğitimin etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntemler: Tek grupta ön test-son test düzenli yarı deneysel tasarım kullanılan araştırmanın örneklemini, İstanbul’da bir eğitim hastanesinin acil servisinde çalışan toplam 30 hemşire oluşturdu. Araştırmada kullanılan anket formunda hemşirelerin tanıtıcı özellikleri ve pulse oksimetre kullanımına ilişkin bilgi durumlarını belirlemeyi amaçlayan sorular yer aldı. Hemşirelerin bilgi durumunu ölçmeye yönelik anket, eğitim öncesi ve sonrası uygulandı. Veri analizinde; tanımlayıcı istatistikler, bağımlı gruplarda t-testi, bağımsız gruplarda t-testi ve tek yönlü varyans analizi kullanıldı. Bulgular: Eğitim öncesinde hemşirelerin, pulse oksimetrenin genel özellikleri ile ilgili bilgilerden oksijen saturasyonunun normal sınırlarını (%96.7) ve komplikasyonlarını (%73.3); pulse oksimetrenin hatalı okunmasına neden olan hasta kaynaklı hatalardan kardiyak arresti (%63.3); uygulama kaynaklı hatalardan hasta transferi sırasında parmak probunun güvenilir olmaması (%53.3) ve ortamda florasan/parlak ışık olması (%63.3) gibi bilgileri daha fazla oranda yanlış bildikleri belirlendi. Eğitim sonrasında hemşirelerin pulse oksimetrenin genel özellikleri, hasta ve uygulama kaynaklı hatalar ve toplam puanının, eğitim öncesine göre anlamlı olarak arttığı saptandı (p