Find in Library

Zjawisko wylegania uniemożliwia efektywną wegetację roślin, utrudnia zbiory, niekorzystnie wpływa na jakość ziarna czy użyteczność słomy i jest przyczyną strat w plonach. Najskuteczniejszą metodą ochrony przed wyleganiem jest stosowanie odmian z genami karłowatości. Dotychczas zidentyfikowane w owsie geny redukujące długość słomy nie są powszechnie wykorzystywane w programach hodowlanych ze względu na ich niekorzystne efekty plejotropowe w odniesieniu do plonu. Z uwagi na zalety wykorzystania u wielu gatunków zbóż genów karłowatości dąży się do identyfikacji podobnych mutantów w owsie i szczegółowo charakteryzuje potencjalne źródła zredukowanej długości słomy. Krzyżowanie odmian Bingo i Kanota z półkarłową odmianą Heyne Dwarf zostało przeprowadzone w celu określenia podłoża genetycznego zredukowanej długości źdźbła odmiany Heyne Dwarf. Analiza wysokości segregantów obu populacji wykazała, że zredukowana wysokość roślin odmiany Heyne Dwarf uwarunkowana jest poligenicznie, co ogranicza możliwość wykorzystania tej odmiany jako źródła półkarłowatości. Jednocześnie wykazano korzystny wpływ krzyżowania na pozostałe komponenty plonu roślin mieszańcowych pokolenia F2 i możliwość selekcji materiałów wyjściowych do hodowli owsa.