Find in Library

مقدمه: خونریزی، مهم‌ترین عارضه‌ی ضربه‌ی مغزی می‌باشد و در صورتی که بتوان به نحوی جلوی افزایش حجم خونریزی را گرفت، نه تنها میزان ناخوشی و مرگ و میر کاهش می‌یابد، بلکه نیاز به دخالت جراحی نیز کمتر می‌شود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر داوری ترانگزامیک اسید بر انواع خونریزی مغزی در تروماهای مغزی بود. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 190 بیمار مبتلا به ترومای مغزی، به روش تصادفی در دو گروه 95 نفره توزیع شدند؛ گروه مورد، تحت تزریق ترانگزامیک اسید و گروه شاهد، تحت تزریق دارونما (نرمال سالین، قرار گرفتند و بیماران در قبل از تجویز دارو و 24 ساعت بعد، تحت Computed tomography scan (CT scan) قرار گرفتند و یافته‌های قبل و بعد از درمان، از نظر وجود نوع خونریزی داخل جمجمه و حجم آن، ایجاد خونریزی جدید و میزان افزایش حجم آن توسط پزشک رادیولوژیست تعیین و داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS بین دو گروه مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین حجم خونریزی اولیه در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 9/4 ± 7/4 و 2/4 ± 0/5 سی‌سی بود و بر حسب آزمون t، اختلاف معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت (640/0 = P). حجم خونریزی در 24 ساعت بعد از مداخله، در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 80/5 ± 69/4 و 85/4 ± 12/5 سی‌سی بود و تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد (590/0 = P). میانگین تغییرات حجم خونریزی در دو گروه مورد و شاهد نیز به ترتیب 71/3 ± 01/0- و 48/2 ± 13/0- بود؛ اما اختلاف معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد (810/0 = P). بررسی حجم خونریزی بر حسب نوع و محل خونریزی، نشان داد که در بیماران کانتوژن، حجم خونریزی به طور معنی‌داری کاهش پیدا کرد. نتیجه‌گیری: تأثیر تزریق ترانگزامیک اسید در بیماران دچار ترومای مغزی، بیشتر به محل و نوع ضایعه بستگی دارد و اثرات آن در بیماران دچار کانتوژن مشهودتر می‌باشد، اما برای مشخص شدن تأثیر کلی دارو، انجام مطالعات بیشتر توصیه می‌گردد.