Find in Library

مقدمه: ویروس‌های آنفلوانزا عامل عمده‌ی بیماری و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های تنفسی در جهان به شمار می‌روند و واکسیناسیون، بهترین راه پیشگیری می‌باشد. به علت تغییرات آنتی ژنیك ویروس آنفلوانزا، بازآرایی هر ساله‌ی واكسن اجتناب ناپذیر است. یکی از روش‌های مقابله با این مشكل، طراحی واکسن با استفاده از آنتی ژن‌های حفاظت شده‌ی ویروس آنفلوانزا است. پروتئین 2M که در پوشش ویروس، كانال یونی را تشكیل می‌دهد و با تغییرات pH باعث ورود ویروس و ایجاد عفونت در سلول‌های میزبان می‌شود، در بین همه‌ی ویروس‌های آنفلوانزای A حفاظت شده است و هدف مناسبی برای تولید واكسن با ایمنی وسیع‌الطیف می‌باشد. در این مطالعه، به منظور تولید یك واكسن كارآمد، بخشی از ژن 70HSP (70Heat shock proteins) لیشمانیا ماژور به ژن 2M ویروس آنفولانزای 1N1H/A متصل شد و پروتئین نوترکیب كایمر در سیستم پروکاریوتی بیان گردید. روش‌ها: برای ساخت سازه‌ی بیانی، ابتدا ژن كد كننده‌ی HSP در پلاسمید a28pET در بین محل اثر آنزیم‌های BamHI و HindIII جای‌سازی گردید. سپس ژن 2M به روش PCR (Polymerase chain reaction) و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، تکثیر یافت و در محل اثر سایت آنزیمی BamHI در وکتور خطی و دفسفریله شده‌ی a28pET و در بالادست ژن 70HSP کلون گردید. پس از تعیین ترادف و تأیید صحت كلونینگ، بیان پروتئین نوتركیب در سلول‌های 21BL مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج کلنی PCR و هضم آنزیمی، صحت سازه‌های نوترکیب را تأیید کردند. نتایج تعیین توالی نشان داد كه ژن 2Mدر وكتور a28pET و در بالادست ژن 70HSP به طور صحیح و در قاب خواندنی دنباله‌ی هیستیدینی كلون شده است. تولید پروتئین‌های نوتركیب به روش وسترن بلات (Western blot) تأیید گردید. نتیجه‌گیری: پروتئین‌های شوک حرارتی توانایی تحریک و ایجاد هر دو نوع ایمنی ذاتی و اکتسابی را دارند و اتصال آن به آنتی ژن هدف باعث افزایش پاسخ‌های ایمنی می‌شود. پروتئین كایمر تهیه شده در این مطالعه، پس از تخلیص می‌تواند به عنوان یك كاندیدای واكسن زیر واحدی مناسب برای پیشگیری از عفونت آنفلوانزا در نظر گرفته شود. برای بررسی اثرات ادجوانتی 70HSP لیشمانیا ماژور بر روی پروتئین 2M، ارزیابی ایمونوژنیسیتی آن در مدل‌های حیوانی در مطالعات آتی انجام خواهد شد.