Find in Library

مقدمه: سقوط و صدمات ناشی از آن از مشکلات مهم سالمندان در سراسر جهان محسوب شده و افزایش بار مالی و مراقبتی قابل توجهی را برای سیستم های بهداشتی و درمانی بدنبال دارد. در راستای دستیابی به اطلاعات صحیح جهت برنامه ریزی های پیشگیرانه و یا درمانی دقیق تر، مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک آسیب های ناشی از سقوط در سالمندان مراجعه کننده به بخش اورژانس طراحی شده است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی گذشته نگر می باشد که طی سال های 93- 1392 بر روی سالمندان مراجعه کننده بدنبال سقوط به بخش اورژانس، بیمارستان امام رضا، مشهد، ایران، انجام شده است. نمونه گیری به روش سرشماری و شامل تمامی بیماران با سن 60 سال و بالاتر بود. اطلاعات دموگرافیک، ویژگی های حادثه، طول مدت بستری، نوع آسیب و شکستگی، تعداد دفعات مراجعه و پیامد نهایی بیماران با استفاده از آماره توصیفی گزارش گردید. يافته ها: 1033 بیمار با میانگین سنی 07/9 ± 37/73 (دامنه سنی بین60 تا 106سال) در طی مدت دو سال مورد مطالعه قرار گرفتند. از این بین 8/64 درصد زن و بقیه مرد بودند و نسبت جنسی زن به مرد 83/1 بود (5/69 درصد متاهل). میانگین سنی خانم های آسیب دیده (89/8 ± 07/73) تفاوت معنی داری با میانگین سنی مردان آسیب دیده (36/9 ± 92/73) نداشت (156/0=p). بیشتر آسیب دیدگان (6/56 درصد) در گروه سنی 74-60 سال قرار داشتند. وقوع حادثه در فصل تابستان (6/29 درصد) و در ماه شهریور بیشتر از سایر زمان ها بود. متوسط طول مدت بستری 96/6 ± 05/5 روز (دامنه مدت بستری از یک ساعت تا 98 روز) بود. بیشترین تعداد روز بستری به دلیل شکستگی فمور بود. متوسط تعداد مراجعه مجدد در بین زنان (84/0 ± 34/1) و مردان (43/1± 48/1) تفاوت معنی داری نداشت (078/0=p). بررسی مکان های سقوط نشان داد که در 6/73 درصد موارد سقوط از سطح همتراز، 23 درصد سقوط از ارتفاع و 7/2 درصد نیز سقوط اشیاء روی سالمند و بقیه موارد نامشخص بود. 7/65 درصد از زنان سقوط را از سطح همتراز و 9/78 درصد مردان سقوط اشیاء روی سالمند را تجربه نموده بودند (001/0 >p). در بررسی نوع شکستگی به تفکیک جنسیت به ترتیب شکستگی فمور (4/34 درصد)، شکستگی ساعد (34 درصد) و شکستگی شانه (9/8 درصد) در زنان و در مردان به ترتیب شکستگی فمور (3/48 درصد)، شکستگی ساعد (7/13 درصد) و بعد از آن شکستگی ساق (6/10 درصد) شایعترین علل شکستگی بوده اند (001/0 > p). در مجموع 7/2 درصد از موارد سقوط منجر به فوت شده بود. بررسی میانگین سنی بین افراد زنده مانده (97/8 ± 20/73) و فوت شده (50/10 ± 57/97) نشان دهنده تفاوت معنی دار بین این دو گروه بود (001/0 > p). اغلب فوت شدگان در گروه سنی 75-89 سال (50 درصد) و در میان مردان (6/53 درصد) بوده اند. نتيجه گيری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر بیشترین موارد سقوط در سالمندان مربوط به خانم های متاهل با متوسط سنی 73 سال، در فصل تابستان (ماه شهریور)، به دنبال سقوط همتراز و بین ساعات 18 -13اتفاق افتاده بود. شایعترین آسیب ناشی از سقوط در سری حاضر شکستگی اندام فوقانی و تحتانی بود و میزان مرگ و میر ناشی از سقوط 7/2 درصد گزارش گردید.